Kom lief, laten we gaan slapen
voeg je vlees om mijn hart
we zijn in vrede geschapen
laat de stilte geluiden breken
je stem zuchtend zacht
zonder woorden tot me spreken
tot je wieg in dromen is vergleden
en mijn verbeeldingskracht
leeft van jouw spitsvondigheden
ons kussen hoort geduldig wat we delen
we strelen en 'wie maakt het ontbijt?'
behoren tot de vaste ochtendrituelen
alleen het sputteren van de radio verraadt
dat buiten ons binnen
een onvolmaakte werkelijkheid bestaat